Ewa Demarczyk — Garbus

Текст песни: Garbus

Garbus LyricsMrze garbus dosyć korzystnie:
W pogodę i babie lato
Garbaty żywot miał istnie
I śmierć ma istnie garbatą

Mrze w drodze, w mgieł upowiciu
Jakby baśń trudną rozstrzygał
A nic nie robił w tym życiu
Jeno garb dźwigał i dźwigał

Tym garbem żebrał i tańczył
Tym garbem dumał i roił
Do snu na plecach go niańczył
Krwią własną karmił i poił
A teraz śmierć sobie skarbi
W jej mrok wydłużył już szyję
Jeno garb jeszcze się garbi
Pokątnie żyje i tyje

Przeżył swojego wielbłąda
O równą swej tuszy chwilę
Nieboszczyk ciemność ogląda
A on — te w słońcu motyle

I do zmarłego dźwigacza
Powiada, grożąc swą kłodą:
"Co ten twój upór oznacza
Żeś w poprzek legł mi przegrodą?

Czyś w mgle potracił kolana?
Czyś snem pomiażdżył swe nogi?
Po coś mię brał na barana
By zgubić drogę w pół drogi?

Czemuś łbem utkwił na cieniu?
Z trudem w twych barach się mieszczę!
Ciekawym, wieczysty leniu
Dokąd poniesiesz mnie jeszcze?"